Wolą Boga jest wasze uświęcenie
VIII rekolekcje liturgiczne Myserium fascinans odbyły się w dniach 11-13 września 2015 r. w Krakowie. Rokrocznie gromadzą około 200 osób, które chcą pogłębić rozumienie i przeżywanie liturgii. Każdą edycję cechuje dbałość o harmonię pomiędzy zdobywaniem wiedzy podczas wykładów i możliwością jej zastosowania w celebrowanej liturgii.
Co roku program jest udoskonalany na podstawie uwag i oczekiwań uczestników. W tym roku konferencje, katechezy i homilie skoncentrują się na sakramentach uświęcenia: małżeństwa i święceń. Dlatego szereg wystąpień będzie poświęconych świętości, powołaniu i życiu sakramentami, które przyjmujemy. Refleksja podjęta podczas rekolekcji nie będzie skierowana wyłącznie do księży i małżonków. Przeciwnie, w perspektywie sakramentów uświęcenia będziemy spoglądać na przeznaczenie każdego z ludzi i uczyć się żyć według prawdy, że wolą Boga jest nasze uświęcenie. Poświęcimy też uwagę tematom świętowania niedzieli, znaku świątyni i kapłaństwa powszechnego.
Ważnym założeniem rekolekcji jest próba przełożenia skomplikowanej teologii na język zrozumiały i obrazowy. Wybierając prelegentów kierujemy się przekonaniem, że potrzebujemy przede wszystkim pedagogów, którzy w sposób przystępny wyłożą prawdy wiary katolickiej. Dlatego w tym roku wygłoszenie homilii powierzyliśmy Dominikowi Jurczakowi OP, a referaty zaprezentują m.in. Maciej Zachara MIC, Danuta Piekarz, Paweł Milcarek, ks. Dominik Ostrowski, Jarosław Kupczak OP, ks. Maciej Skora.
Do uczestnictwa zaproszeni są wszyscy chętni (którzy ukończyli 16 rok życia): świeccy, ale także księża, diakoni, klerycy i zakonnicy. Gorąco ufamy – i modlimy się o to, by rekolekcje były nie tylko mądre, ale również pełne inspiracji ku nawróceniu.
fot. Joanna Rytter
Zarys tematyki edycji
W ciągu ostatnich kilku edycji rekolekcji Mysterium fascinans podejmujemy refleksję nad sakramentami Kościoła. W tym roku zatrzymujemy się nad tematyką sakramentów uświęcenia – małżeństwa i święceń. Wobec tego można się spodziewać, że tegoroczna edycja jest skierowana wyłącznie do osób duchownych i małżonków. Nie taki jest nasz zamiar. Sakramenty małżeństwa i święceń otwierają perspektywę szerszą i o wiele bardziej fundamentalną niż mogłoby się wydawać. Każdy z sakramentów jest przyczyną łaski, a więc działania Boga. W przyczynie ujawnia się cel, dla którego Bóg działa. Życie wewnętrzne nie ogranicza się wyłącznie do przyjęcia sakramentów i życia łaską, którą w nas sprawiają. Każdy z nich można odczytywać jako opis powołania człowieka. Przypatrując się Bożej łasce udzielanej przez sakramenty, możemy odczytać sens stworzenia i cel, do którego zmierza.
Sakramenty uświęcenia są w samej rzeczy powołaniem do życia w rodzinie lub w posłudze. Zarazem jednak odkrywają przed każdym wierzącym cel jego istnienia. Dlatego w tym roku podczas wykładów najpierw spróbujemy opisać cel stworzenia, którym jest uwielbienie Boga. Zostaliśmy stworzeni po to, by oddać Bogu chwałę. Dalej będziemy pytać o to, czym jest świętość i o relację pomiędzy świętością Boga i świętością człowieka. Następnie zapytamy o znak świątyni, sens kultu i liturgii. Dopiero w tej perspektywie podejmiemy pytania o „kapłaństwo powszechne”, którym obdarzony i do którego powołany jest każdy wierny. W tak naszkicowanym kontekście umieścimy specyficzne powołanie małżonków i duchownych, by na zamknięcie rekolekcji zastanowić się nad sensem i jakością świętowania Dnia Pańskiego.
Wolą Boga jest nasze uświęcenie. Wiemy o tym, choć czasem nie wiemy, co to znaczy. By nie tylko zastanawiać się ale również przeżyć tę prawdę, będziemy celebrować liturgię. Pierwszego dnia – wzorem roku ubiegłego – odprawimy nabożeństwo pokutne. Zdając sobie sprawę z kondycji, w jakiej się znajdujemy, będziemy prosić o przebaczenie grzechów, a następnie przyjmiemy Świętego w Eucharystii. W kolejne dni uroczysta liturgia godzin pozwoli nam na zasmakowanie tego, co nazywa się „uświęceniem czasu”. Chcemy skupić się na oddaniu Bogu chwały i przebywać w Jego obecności, by w ten sposób spełniać swoje powołanie. W sobotę będziemy odprawiać liturgię w jej starszej formie, by oddawania Bogu chwały uczyć się od braci i sióstr minionych wieków. Nadzwyczajna forma rytu rzymskiego umieszcza jej uczestników w postawie wyraźnie naznaczonej rewerencją i bojaźnią Bożą. Wiemy, że nie możemy o niej zapomnieć, dlatego chcemy ją sobie uzmysławiać czcząc Boga w tej właśnie formie liturgii. W niedzielę, w pierwszy dzień kolejnego tygodnia, będziemy słuchać świadectw osób żyjących w różnych modelach powołania chrześcijańskiego, by inspirować się ich doświadczeniem i refleksją. Na zakończenie rekolekcji odprawimy ostatnią wspólną Mszę świętą, by zarówno uwielbić Boga, jak i pozwolić Mu, by nas uświęcał.
Zrezygnowaliśmy z prowadzenia warsztatów w trakcie rekolekcji, ponieważ zawsze brakowało nam czasu, by poświęcić im odpowiednią ilość czasu. Postanowiliśmy, że lepiej jest zaoszczędzony czas przeżyć na modlitwie i wysłuchaniu rozmowy zaproszonych gości.
